آنقدر سرد بــــــــــودم که گرمی تو را حس نکردم

آنقدر کور بــــــــــودم که رفتنت را ندیدم

آنقدر در رویــــــــا غرق بودم که صدایت را نشنیدم

آنقدر بی حــــــس بودم که نوارش بی منت تو را حــــــس نکردم

خدای من چه معصومانه پر کشید

ومـــــن چه بی رحمانه تنهایش گذاشتم

بیــــــــا مرا سرزنش کن تا مبهوت مهربانیت شوم

میدانـــــــــــــم مهربانی

نوشته شده در دوشنبه 90/5/31 ساعت 8:13 عصر توسط NM| نظرات ( )